مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری با بیان اینکه در طول یک دهه سطح ایستایی آب‌های زیرزمینی از میزانی که سال‌های گذشته داشت حداقل ۱۰ متر کاهش یافته است، اظهار کرد: «این میزان به‌مراتب خارج از توان سازگاری پوشش گیاهی وابسته به آب‌های زیرزمینی در رخساره‌های مناطق بیابانی است.»
دکتر وحید جعفریان درباره نقش و نحوه مدیریت منابع آب در تشدید فرآیند فرسایش بادی و توفان‌های ماسه‌ای و گردوغبار و با تاکید بر ضرورت تدوین و اجرای الگوهای جامع‌نگر و یکپارچه مدیریت سرزمین اظهار کرد: «هم‌اکنون گردش اطلاعات بین‌بخشی و ساختارهای انسجام‌بخشی و هماهنگی بین دست‌اندرکاران متعدد مدیریت پایدار سرزمین چندان کارآمد نبوده و پیامد این امر می‌تواند به تخریب سرزمین در آسیب‌پذیرترین زیست‌بوم‌ها ازجمله مناطق بیابانی منجر شود.»
او با اشاره به بهره‌برداری بیش از ظرفیت منابع آب زیرزمینی و تاثیر آن در تخریب جنگل‌های بیابانی کشور گفت: «در شرایط اقلیمی فعلی ایران بعید می‌دانم دیگر دشتی داشته باشیم که جزو مناطق ممنوعه نباشد. دشت‌های مناطق بیابانی، دشت‌هایی هستند که مدت‌هاست با افت شدید منابع آبی زیرزمینی مواجه شده‌اند. در مطالعات موردی مشاهده شده است که در طول یک دهه سطح ایستایی آب‌های زیرزمینی از میزانی که سال‌های گذشته داشت حداقل ۱۰ متر کاهش یافته است. این میزان به‌مراتب خارج از توان سازگاری پوشش گیاهی وابسته به آب‌های زیرزمینی در رخساره‌های مناطق بیابانی است. به‌طور مثال، درختان عظیم کهور ایرانی در منطقه شهر ریگان در شهرستان نرماشیر و در استان کرمان که چندین قرن قدمت داشته‌اند تنها طی یک دهه به‌دلیل ناتوانی در تطبیق خود با تغییرات سریع منابع آب تقریبا به‌طور کامل نابود شده‌اند.» مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری افزود: «افت قابل توجه سطح ایستایی آب‌های زیرزمینی و عدم‌تامین نیاز آبی دشت‌های سیلابی واقع در حاشیه مناطق کویری و بیابانی به‌عنوان یک عامل ریشه‌ای، بسیاری از رویشگاه‌های طبیعی و دست‌کاشت، مناطق بیابانی را تهدید کرده و زمینه‌های آسیب‌پذیری این عرصه‌ها در مواجهه با سایر عوامل نظیر طغیان آفات و امراض تشدید می‌شود.»
این مقام مسئول توسعه سدهای بزرگ، بهره‌برداری نامتوازن از آب‌های زیرزمینی، پایین بودن بهره‌وری آب و فقدان برنامه توسعه محلی مبتنی بر آمایش سرزمین را ازجمله علل اصلی این مسئله برشمرد.
او تاکید کرد: «این مسائل نشان‌دهنده جدی بودن مسئله افت آب‌های زیرزمینی و عدم‌تامین حقابه‌های اکولوژیک دشت‌های سیلابی است و اگر به ریشه و علت این اتفاق‌ها به‌درستی توجه نشود، اقدامات جبرانی و احیای آنها نمی‌تواند پایدار باشد.»