استفاده از گوشی‌های هوشمند گاهی اوقات می‌تواند باعث ایجاد استرس، اضطراب و منفی‌نگری در ما شود. درست به همین دلیل پژوهشگران به سراغ بررسی این موضوع رفتند تا بفهمند استفاده از موبایل در سنین پایین‌تر در مقایسه با کسانی که دیرتر به موبایل دسترسی پیدا کرده‌اند، چه اثری روی سلامت روان آنها داشته است. در واقع محققان طی مطالعه‌ای به این نتیجه رسیدند زودتر یا دیرتر تهیه ‌کردن تلفن همراه یا تبلت برای کودکان می‌تواند بر سلامت روان آنها اثر بگذارد. این مطالعه‌ که روی نزدیک به 30 هزار نفر انجام شده نشان می‌دهد سن دریافت نخستین گوشی یا تبلت توسط کودکان پیوستگی بالایی با وضعیت سلامت روان آنها در بزرگسالی دارد. این پژوهش روی افراد بین 18 تا 24 ساله تمرکز داشته است.
محققان در این مطالعه داده‌های خود را از طریق 47 عنصر مختلف از جمله علائم و قابلیت‌های ذهنی گرفتند و بعد آنها را از طریق «ضریب سلامت روان» (MHQ) و امتیازهای بُعدی (Dimensional) ارزیابی کردند. در پایان مشخص شد افرادی که نخستین گوشی یا تبلت خود را در سنین بالاتر دریافت کرده بودند، در بزرگسالی وضعیت سلامت روان بهتری داشتند. آنها به‌ویژه از نظر «خودِ اجتماعی» بهتر بودند که شامل عناصری مثل «اعتماد به نفس» و «روابط مثبت» می‌شود. در سوی دیگر، کسانی که نخستین گوشی خود را در سنین پایین گرفته بودند، بیشتر با احتمال مواجهه با افکار مربوط به خودکشی، پرخاشگری و جداشدن از واقعیت روبه‌رو می‌شدند. این الگوها در دختران بیشتر از پسران دیده شد، اما از نظر جغرافیایی، در تمام مناطق دنیا این الگوها یکسان بود.
این یافته‌ها نشان می‌دهند اثر بلندمدت تهیه گوشی در دوران کودکی فراتر از علائم افسردگی یا اضطراب است و به روش‌های منحصربه‌فرد روی سلامت روان تأثیر می‌گذارد. با کاهش سن دسترسی به گوشی در سراسر دنیا، به‌طور آشکار می‌توان افت ظرفیت اجتماعی و انعطاف‌پذیری افراد را در کنار افزایش گرایش به خودکشی و پرخاشگری مشاهده کرد. به اذعان یکی از محققان ارشد پژوهش فوق، این یافته‌ها نشان می‌دهند هر یک سال تأخیر در دریافت گوشی در کودکی می‌تواند با بهبود سلامت روان در درازمدت همراه باشد. در نتیجه مهم است که به مطالعه پیرامون این رابطه ادامه دهیم و سیاست‌ها و مداخلات مؤثری را تدوین کنیم تا به حمایت از سلامت روان در عصر دیجیتال یاری برسانیم و روند روبه‌افولی را که مشاهده کرده‌ایم، معکوس کنیم. این تحقیق البته تأکید می‌کند انجام آزمایش‌های قطعی برای تشخیص یک رابطه مستقیم میان استفاده از گوشی و شناسایی اثرات آن شدنی نیست، زیرا از نظر اخلاقی نمی‌توان کودکان را به استفاده از موبایل
 وادار کرد.