شهرام شهیدی طـــنــزنـویــس

سنگ اول
یکی از کاندیداهای ریاست‌جمهوری گفته « دولت هوشمند باید نقدینگی را به سمت شفافیت ببرد» باید به این کاندیدا خاطرنشان کرد که این موضوع همیشه در تمام دولت‌ها مدنظر بوده و کار جدیدی نیست. یعنی درواقع دولت‌ها جوری نقدینگی یک خانواده را شفاف می‌کردند که دیگر چیزی پیدا نبود. اصلا با کاری شبیه کیمیاگری، نقدینگی خانواده را در چیزی حل می‌کردند. گویی نه خانی آمده نه خانی رفته. به عبارت بهتر آنها پیرو برادر فروغ فرخزاد بودند. یادتان هست که فروغ سروده بود « برادرم، شفای باغچه را در انهدام باغچه می‌داند» دولت‌ها هم شفافیت نقدینگی را در نبود و انهدام نقدینگی می‌دانستند و می‌دانند و خواهند دانست!

سنگ دوم
رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفته «نیمی از سالمندان ایرانی دندان ندارند» این یک خبر خوش برای کاندیداها است. چون از قدیم گفته‌اند هر آنکس که دندان دهد نان دهد و چون ارایه خدمات دندان در شعار هیچ کاندیدایی نیست و هیچ کدام‌شان وعده نداده‎اند که ایرانیان و به‌ویژه سالمندان را صاحب دندان کنند پس وظیفه‌ای هم برای تأمین نان آنها ندارند و هزینه‌های دولت کاهش می‌یابد.
البته همسایه نکته‌بینی می‌گوید درست است که کاندیداها شعاری بابت تکریم دندان‌های شهروندان به زبان نیاورده‌اند اما همواره و به صورت مستتر  بر اصل کرامت دهان شهروندان و سرویس ملی دهان و دندان تأکید ویژه داشته و خواهند داشت.

سنگ سوم
کاندیدای دیگری هم با شعار « حق مردم در جیب مردم » وارد عرصه انتخابات شده. حالا اگر شما دست می‌کنید در جیب‌تان و قبض پرداخت نشده و کاغذ اقساط پرداخت نشده توی جیب‌تان است بدانید که حقتان است و کم هم سرتان آمده. حالا کاندیداها برای رأی آوردن یک چیزی می‌گویند. شما که نباید خامی کنید. همیشه قبل از هر انتخاباتی شعار همین است. «حق مردم در جیب مردم» ولی خب معمولا بعد از انتخابات شعار تغییر می‌کند به «دست ما در جیب مردم» البته فکر بد نکنید. دست‌شان در جیب مردم است تا حق مردم را در جیب‌شان بگذارند.