یاران گودرزی به او ضربه زدند
امیررضا واعظ‌آشتیانی قائم‌مقام سابق سازمان ورزش
همانطور که وزیر ورزش در مصاحبه‌ای اعلام کرده بود او با اختیار خودش استعفا نداده و دولت با توجه به این‌که مردم و خیلی از اهالی ورزش به عملکرد گودرزی انتقاد داشتند، تصمیم گرفت تا جابه‌جایی را در این وزارتخانه صورت دهد. البته به نظر می‌رسد کمی برای این کار دیر شده باشد چون مدت‌هاست که مشخص بود محمود گودرزی از پس حاشیه‌های ورزش برنیامده و اصلا از همان اول آمدنش به وزارت ورزش اشتباه بود. زمانی که او تازه به ورزش ورود کرده بود مقابله با لمپنیزم را سرلوحه کاری خود قرار داده بود و من یکی از حامیان او در این مورد بودم اما همان زمان هم بارها در مصاحبه‌هایم گفتم شاید وزیر، لمپن را حذف کرده باشد اما در نزدیکی خود آدم‌هایی دارد که با لمپن‌ها در ارتباط هستند. گفتم این آدم‌ها با اما و اگر‌هایشان شما را از مسیری که انتخاب کرده‌اید دور خواهند کرد و این اتفاق هم افتاد و پیش‌بینی ام درست از آب در آمد. وزیر به خواب عمیقی فرو رفته بود و وقتی بیدار شد فهمید خیلی دیر شده است. اطرافیانی که گودرزی در این 3سال همراه خود داشت، برای او بیشتر بار بودند تا این‌که یارش باشند. حضور معاونان سفارشی برای وزارتخانه کار درستی نبود و درنهایت هم به ضرر خود گودرزی شد. متاسفانه بعد از این‌که وزارت ورزش تشکیل شده است، در این چند‌سال هیچ فردی که بتواند تغییری در مسیر ورزش ایجاد کند را نداشتیم. انتخاب جانشین گودرزی در چنین شرایطی کار سختی است و من برخلاف نظر خیلی از کارشناسان معتقدم که صرفا نباید مدیر ورزش، از جنس ورزش باشد چون در گذشته مشخص شده که این امر خیلی هم به سود ورزش نیست. شخصی که قبلا تنش‌هایی در حوزه ورزش داشته، حالا اگر در رأس آن قرار بگیرد، شاید به برخی مسائل مغرضانه نگاه کرده و آن تنش‌ها را درگیر کارش کند. مدیر باید نگاه مدیریتی داشته باشد و برای دیدگاه خود ارزش قایل باشد در غیراین صورت موفق نخواهد بود. درباره گودرزی دیدیم که مدیر از جنس ورزش جواب نمی‌دهد. البته اگر قرار است ورزش را به‌دست خود ورزشی‌ها بسپارند باید مدیری در رأس کار قرار بگیرد که سال‌ها سابقه مدیریتی درخشان آن هم در سطح بالا داشته باشد. حضور مدیر غیرورزشی هم در صورتی جواب می‌دهد که نگاه سیاسی وجود نداشته باشد و به جای آن از شجاعت بالایی برخوردار باشد.
وزیر جدید فراجناحی عمل کند
محمدرضا یزدانی‌خرم رئیس سابق فدراسیون کشتی
مهم‌ترین نکته پیرامون انتخاب محمود گودرزی این بود که او از فضایی آمد که اصلا سیاسی نبود. شاید خیلی از مدیرانی که قبلا در ورزش فعالیت می‌کردند، بیشتر فعالیت سیاسی داشتند تا ورزشی اما گودرزی از یک فضای دانشگاهی و ورزشی بیرون آمد و به وزارت رسید. به همین دلیل وزیر ورزش دولت یازدهم نفوذ خاصی نداشت و درنهایت هم به بن بست رسید. از سوی دیگر بودجه کافی در اختیارش قرار نگرفت و با توجه به رشد قیمت‌ها نتوانست کاری از پیش ببرد و موفقیتی داشته باشد و به همین خاطر با داشته‌های قبلی ادامه داد. زمانی که محمود گودرزی روی کار آمد، در ورزش باید مدیری فعالیت کند که بتواند بودجه کافی بیاورد، صرفا تجربه دانشگاهی نمی‌تواند موثر واقع شود. خیلی‌ها از حضور یک شخصی ورزشی و دانشگاهی استقبال کردند اما داشتن معلومات و اطلاعات برای مدیریت در ورزش کشور کافی نیست. باید کمی هم رفتاری متوازن با ورزش و ورزشی‌ها داشت که بتوان با آنها برخورد کرد. مثلا در وزارتخانه در همین دوره، خیلی از افراد ازجمله برخی معاونان وزارت ورزش، با شخص وزیر همراهی نمی‌کردند و این موضوع نشان می‌داد که اختلافات زیادی وجود دارد. حالا به هر دلیلی عمر وزارت محمود گودرزی طولانی نبود و شرایط برای او و ورزش کشور طوری پیش رفت که به استعفای گودرزی انجامید. حالا باید در انتظار انتخاب یک فرد جدید باشیم که در چند ماه آینده تا پایان دولت یازدهم ورزش را اداره کند. شاید برخی سطحی نگاه کنند و بگویند که خیلی مهم نیست که در این فرصت کوتاه چه کسی روی کار می‌آید چون فرصت زیادی برای انجام اقدامات مختلف ندارد اما نظر من این نیست. برای مدت کوتاه باقیمانده از عمر دولت، فردی انتخاب شود که با ورزش آشنایی داشته باشد. این فرد باید روابط خارج از وزارتخانه‌ای قدرتمندی را در خود ببیند و برای کوتاه مدت برنامه‌ریزی کند. فردی لایق که توانایی اداره کردن ورزش را داشته باشد و فراجناحی عمل کند. بعد از کنار رفتن گودرزی از وزارت ورزش بحث‌هایی مطرح شده و گزینه‌هایی معرفی شدند اما به نظر نمی‌رسد هیچ‌کدام از این گزینه‌های معرفی شده، جدی باشند. به‌هرحال این افراد اکثرا یک بار قبلا به مجلس رفته‌اند و نتوانستند رأی اعتماد بگیرند و بعید به نظر می‌رسد که دوباره آنها معرفی شوند. همچنین بحث‌هایی مبنی بر انتخاب سرپرست مطرح است و از افراد سیاسی نام برده می‌شود اما با سرپرست موقت کاری در ورزش پیش نمی‌رود. تجربه نشان می‌دهد که حضور سرپرست به همه کارها ضربه می‌زند و ورزش را دچار عقب ماندگی می‌کند.
تاثیری روی سرخابی‌ها ندارد
کاظم اولیایی مدیرعامل سابق استقلال
با این‌که بعد از کناره‌گیری محمود گودرزی از وزارت ورزش خیلی از کارشناسان ابراز نگرانی کرده‌اند که وضع استقلال و پرسپولیس چه خواهد شد، من معتقدم که تغییری در وضع آنها به وجود نمی‌آید. مگر در این چند سالی که گودرزی در وزارت ورزش حضور داشت، توانست تغییری در بخش مدیریتی سرخابی‌های پایتخت بدهد که حالا انتظار داشته باشیم، تغییر جدیدی به وجود بیاید؟ 3سال قبل که محمود گودرزی وارد وزارت ورزش شد، با شعار تغییرات در باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس آمد و ما هم تصور می‌کردیم که می‌تواند این 2 باشگاه را از گرداب مدیریتی قبلی خارج کند اما این اتفاق رخ نداد و بعد از مدتی این وزیر هم استقلال و پرسپولیس را به حالت قبلی بازگرداند. متاسفانه خیلی از اشکالات ما این است مدیری را در باشگاه می‌گذاریم که کوچکترین اطلاعی در امر باشگاهداری ندارد. افتخاری چند اظهارنظر عجیب و غریب کرده و با این مسائل نه‌تنها نتوانست حاشیه‌های استقلال را جمع کند بلکه اضافه کرد. مدیران باید در حل مشکل قدم بردارند و به فکر منافع شخصی نباشند. در مورد پرسپولیس طوری هیأت‌مدیره تنظیم شده بود که پیشکسوتانی آن‌جا حضور داشتند که سبقه مدیریت داشتند و به همین دلیل در این چند‌سال پرسپولیس بهتر اداره شد. اصل حرف اینجاست که من معتقدم اصلا استقلال و پرسپولیس طبق قانون اساسی مملکت دولتی نیستند و در هیچ کجای قانون نوشته نشده که این 2 باشگاه باید وابسته به دولت و وزارت ورزش باشند. اگر این مشکل به دست مجلس حل شود، دیگر با هر تغییری در وزارت ورزش نگرانی به وجود نمی‌آید که مبادا 2 باشگاه بزرگ پایتخت که دارای طرفداران میلیونی در سطح کشور هستند، به بن بست برسند. اگر ما بپذیریم و قوانینی بیاوریم و حتی دیوان عدالت اداری هم بگوید که این دو باشگاه باید دولتی باشند، این برای ورزش و فوتبال خطر دارد. این تصمیم بسیار غلط و خطرناکی است که ما بپذیریم که کار دولت اداره کردن فوتبال حرفه‌ای و اداره کردن باشگاه‌هاست. البته در ظاهر همواره وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال اعلام می‌کنند که این باشگاه‌ها خصوصی هستند و به همین دلیل می‌توانیم در رقابت‌های آسیایی حاضر شویم، اگرچه در مجموع برای ما هیچ سودی نداشته است.
گودرزی دیر استعفا کرد
حمیدرضا مهرعلی رئیس سابق فدراسیون اتومبیلرانی
مردم، کارشناسان و اهالی ورزش مدت‌ها بود که از دولت درخواست کرده بودند محمود گودرزی از وزارت ورزش کنار برود چون عملکرد خوبی نداشت و الان که این اتفاق رخ داد، از نظر من اتفاق خوبی است. البته شاید این کار خیلی دیر انجام شد چون از عمر دولت چیز زیادی باقی نمانده است. با این حال دولتمردان ترجیح داده‌اند که تا قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری دوره بعدی در ورزش که تأثیر زیادی روی نظر مردم دارد،تغییراتی را به وجود بیاورند. بحث من این است که در شرایط فعلی هر کسی که روی کار بیاید، نمی‌تواند کار خاصی انجام دهد چون در کمتر از یک‌سال هر اقدام اصولی و برنامه‌ریزی کوتاه یا طولانی مدتی جواب نمی‌دهد. مشکل محمود گودرزی در زمان وزارت مختص به یک بحث نبود. از ماجرای اساسنامه فدراسیون‌ها بگیر که باعث شد در این چند‌سال دایما با کمیته ملی المپیک درگیر باشد. وزیر ورزش و معاونانش دایما اصرار داشتند اقداماتی را انجام دهند که اساسنامه تغییر کرده و طوری باشد که دست وزیر برای دخالت در امور فدراسیون‌ها کاملا باز باشد. این اتفاق برخلاف منشور المپیک است و دراین‌باره همه می‌دانند که کمیته بین‌المللی المپیک با کمیته ملی المپیک کشورمان مکاتبه کرده و خواسته بود اساسنامه فدراسیون‌ها مطابق منشور المپیک باشد. به‌عنوان فردی که در فدراسیونی زیر نظر این وزارتخانه کار کردم، به نظرم می‌رسد که وزیر به جای این‌که برنامه‌ای برای حمایت از فدراسیون داشته باشد، قصد داشت در امورات دخالت کند؛ در صورتی که فدراسیون‌ها در همه جا نهاد غیردولتی و مردمی هستند و دولت‌ها کمک می‌کنند که زیر ساخت‌ها برایشان فراهم شود. گودرزی روحیه‌اش طوری بود که می‌خواست مدیریت فرایند‌ها را کنترل کند. آخرین چیزی که از دوره وزارت گودرزی باقی ماند، نتایج المپیک بود که نسبت به دوره قبلی ضعیف‌تر بود. این نتایج باعث شد که مردم نیز از عملکرد وزارت ورزش راضی نباشند. البته پیش از این هم در استقلال و پرسپولیس اقداماتی صورت گرفته بود که باعث نارضایتی هواداران این 2 باشگاه و مردم شده بود. فعلا جانشین مشخص نشده اما باید دید که رئیس جمهوری از گزینه‌هایی که در مجلس قبلی رأی اعتماد نگرفتند، استفاده می‌کند یا فرد جدیدی را معرفی خواهد کرد.
وزارتخانه، جای تجربه‌اندوزی نیست
مقداد نجف نژاد رئیس سابق فراکسیون ورزش مجلس
شاید این صحبت شخص من نباشد که ورزش در شرایط فعلی نیاز به تغییرات جدی داشت و کناره‌گیری وزیر ورزش و روی کار آمدن یک فرد کاربلد می‌تواند همه چیز را تغییر دهد. با این حال نباید از زحمات گودرزی هم راحت بگذریم چون در هر صورت او تلاشش را کرد و فرد سالمی بود. من می‌توانم شهادت بدهم که گودرزی از نظر مالی فرد موجهی بود چون شخصا بارها این موارد را در زمانی که در مجلس بودم، رصد کردم. به‌هرحال شاید از ابتدا هم مشخص بود که این فرد تجربه لازم را برای مدیریت کلان در ورزش کشور ندارد و همین کم تجربگی درنهایت او را از ورزش دور کرد. در ظرفیت او نبود که از استادی دانشکده به یک باره وزیر ورزش شود. شاید بهتر است که بگوییم این پست برای او زود بود. با این وجود، ورزش ایران نیاز اساسی به تغییر داشت و رئیس جمهوری باید فردی را به‌عنوان سکاندار ورزش انتخاب کند که بتواند به مشکلات سر و سامان دهد. در مجلس گذشته نیز تلاش‌هایی برای استیضاح وزیر ورزش صورت گرفت اما درنهایت به دلیل روبه رو شدن با زمان پایان مجلس این اتفاق رخ نداد. البته با تمام این مسائل گودرزی به هیچ عنوان فرد مشورت پذیری نبود و حتی یک بار هم به تذکراتی که نمایندگان مجلس به او می‌دادند، توجهی نکرد. یکی دیگر از نقاط ضعف گودرزی این بود که در کوچکترین امور هم قصد دخالت داشت. مثلا زمانی که من در هیأت‌مدیره استقلال حضور داشتم، به چشم می‌دیدم که در امور باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس دخالت می‌کند اما در هیچ دوره‌ای ندیدم که رئیس ورزش به خودش اجازه دهد که به مسائل ریز باشگاه‌ها نیز ورود کند. مسأله مهم در شرایط فعلی این است که کسی انتخاب شود که پتانسیل ورزش را بشناسد، بدنه ورزش را بشناسد و تجربه اندوزی کرده باشد. فردی باشد که امتیاز ما را در ورزش بالا ببرد و نیاز به این نباشد که چند‌سال در ورزش تجربه اندوزی کند و سپس کارها روی روال بیفتد.