|  اردشیر گراوند |  جامعه‌شناس|
یکی از مسائلی که امروزه در شهرها به‌ویژه شهرهای بزرگ با آن مواجه هستیم روند فزاینده جراحی‌های زیبایی است. این مسأله به‌ویژه در دختران و زنان به چشم می‌خورد، این درحالی است که نباید به‌سادگی از کنار این قضیه عبور کرد و نیاز است در این گونه موارد تحقیقات جامعه‌شناسی و آسیب‌شناسی انجام شود. در سایر کشورها بیشتر آمار جراحی‌های پلاستیک به درمان مربوط می‌شود و در موارد ضروری پزشکان دست به این اقدام می‌زنند، درحالی‌که در جامعه ما مشاهده می‌شود حتی کسانی که نیاز به جراحی پلاستیک ندارند، هزینه و وقت فراوانی صرف کرده و با هدف زیباتر شدن حاضرند زیر تیغ جراحی ‌بروند. متاسفانه امروزه در جامعه ما به‌جای این‌که شخصیت و هویت افراد مطرح باشد، تعداد عمل‌های زیبایی که انجام داده و مارک لباسی که پوشیده مورد توجه قرار می‌گیرد. این مسأله درواقع آسیب اجتماعی و یک مشکل فرهنگی است که نیازمند کار کارشناسی است. چنین مواردی از آن‌جا ریشه می‌گیرد که در کشور ما ظاهربینی چنان فراگیر شده که شخصیت افراد را از روی ظاهر آنها قضاوت می‌کنند، بنابراین خواهان این می‌شوند که زیباتر و به‌روزتر به چشم بیایند. حتی در مواردی دیده می‌شود که افراد برای تأمین هزینه‌های چنین عملی مجبورند زیر بار قرض و وام بروند یا با اعضای خانواده درگیری پیدا می‌کنند ولی باز هم حاضر نیستند از انجام عمل انصراف دهند. صرف‌نظر از این‌که لازم است روی اعتمادبه‌نفس این افراد کار شود، نمی‌توان آنها را مقصر دانست، بلکه این جامعه است که آنها را به این سمت‌وسو سوق می‌دهد. هنگامی که ارزش‌های فردی، خانوادگی، سطح سواد و پایبندی به ارزش‌های اخلاقی در رده‌های پایین‌تری نسبت به ظاهر و نوع پوشش افراد و مدل خودرو و توانایی مالی آنها قرار بگیرد، طبیعی است که افراد جامعه خود را در مسابقه‌ای احساس کنند که باید هرچه در توان دارند برای کسب این ملاک‌ها صرف کنند. این مسأله جای نگرانی زیادی دارد، زیرا با کمی دقت می‌توان متوجه شد انجام دادن جراحی‌های زیبایی به یک فرهنگ و کار عادی تبدیل شده و روز‌به‌روز درحال افزایش یافتن است. اما در این میان، نقش خانواده‌ها، نهادها و رسانه‌های جمعی است که افزایش پیدا می‌کند تا با فرهنگ‌سازی درست و تاثیرگذار، جلوی افزایش بیشتر این روند را گرفته و تا از این دیرتر نشده، ارزش‌های شخصیتی افراد را جایگزین ارزش‌های ظاهری کنند. دولت نیز می‌تواند با ایجاد اشتغال برای جوانان، به آنها هویت ببخشد. ضمن این‌که وقتی جوانان دارای کار شده، ازدواج کنند و زندگی تشکیل بدهند و در آرامش به دنبال کسب مهارت‌های جدید و ارتقای سطح سواد خود باشند، کمتر دچار کمبود اعتمادبه‌نفس شده و برای تغییر موقعیت خود و کسب محبوبیت اجتماعی به فکر تغییر ظاهر خود می‌افتند.