آرمین منتظری روزنامه‌نگار

چندی پیش یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی گفت با گذشت 110 سال از تاسیس نهاد قانون‌گذاری در ایران بیش از 11 هزار قانون در مجالس شورا تصویب شده اما فرانسه که 200 سال است نهاد قانون‌گذاری دارد تنها 3 هزار و 800 قانون تصویب کرده است.
معنای این جمله تنها می تواند یک چیز باشد و آن اینکه قانون‌گذاری در این کشور تبدیل به یک عادت شده است و آن‌چه که عادت شود، بتدریج از اهمیت خواهد افتاد. شاید به همین دلیل بوده که نیاز دیده‌ایم 11 هزار قانون تصویب کنیم! چون یکی پس از دیگری آنها را اجرا نکرده و یا ناقص اجرا کردیم و دوباره برای پر کردن خلأ بی‌قانونی، مدام قانون‌گذاری کردیم. چگونه است که فرانسه می‌تواند در طول 200 سال خود را تنها با 3 هزار 800 قانون اداره کند اما ما در طول تنها 110 سال، مجبور بوده‌ایم با 11 هزار قانون خود را اداره کنیم؟
پاسخ را باید در سخنان محسن‌هاشمی، رئیس شورای شهر و محمد علی وکیلی، نماینده مجلس جست‌وجو کرد. ظاهرا قرار است بار دیگر بر روی قانون منع بکارگیری بازنشستگان در مشاغل دولتی قانونی دیگر تصویب شود و اسمش را هم تبصره بگذارند. این را هم اضافه کنید به آن 11 هزار قانون. قرار است بر روی قانونی که مجلس تصویب و شورای نگهبان تایید کرده و رئیس‌‌جمهوری را نیز آن را ابلاغ کرده، تبصره بزنند. ظاهرا نمایندگان مجلس با خودشان نیز تعارف دارند.  بعلاوه این چه نوع قانونی است که یک نهاد رسمی مثل شورای شهر می تواند برای اجرا نکردنش با مجمع نمایندگان تهران جلسه بگذارد و کمیته ‌ای متشکل از نمایندگان مجلس و اعضای شورا تشکیل شود تا یک فرد از این قانون مستثنی شود! آیا نمایندگان مجلس این موضوع را بررسی کرده‌اند که تبصره زدن به این قانون و افزودن موارد استثنا با عناوین و مفاد مختلف قانونی می‌تواند زمینه را برای ساقط کردن یک قانون از درجه اعتبار و اتقان  فراهم آورد.
کاملا واضح و مبرهن است که یکی از مشکلات قانونگذاری در این کشور این است که قوانین به اندازی کافی واضح و متقن نیستند؛ نقصی که موجب بروز بحران حقوق‌های نجومی نیز شد و اتفاقا به دلیل همین نقص قانون‌گذاری است که ما مجبور شده‌ایم در طول همه این سال‌ها 11 هزار قانون تصویب کنیم؛ چون خواستیم با تصویب یک قانون ضعف قانون دیگر را جبران کنیم.
صف بازنشستگان شاغل هم که الا ماشاء‌الله ظاهرا طولانی است. امروز آقای شهردار، فردا آقای معاون فلان نهاد و پس فردا آقای رئیس بهمان سازمان. آیا قرار است همه برای گرفتن تبصره‌های مورد نیاز خود لابی کنند؟ پیشنهاد نگارنده این است که اساسا اگر ممکن است نمایندگان مجلس این قانون را از اساس ملغی اعلام کنند تا اینکه بخواهند برای درست کردن ابرو چشم را کور کنند.