مردمان منطقه سیستان از دیرباز به دلیل برخورداری از رصدخانه، با رصد ماه و ستاره‌ها به راحتی از حلول ماه مبارک رمضان مطلع می‌شدند. «ماه روزَه» عنوانی است که مردم سیستان در زبان محلی برای ماه رمضان استفاده می‌کنند. مردم سیستان که با غبارروبی مساجد، نذر، حضور بر سر خاک اموات و پخت انواع نان محلی و کلوچه سنتی در روزهای آخر ماه شعبان، خود را برای این ماه آماده کرده‌اند، اکنون با فرا رسیدن ماه مبارک با آمادگی کامل به عبادت و راز ونیاز با خدا می‌پردازند.
مردم مناطق مختلف استان سیستان‌وبلوچستان در ماه مبارک رمضان آداب و رسومی دارند که در اغلب موارد، این آداب و رسوم مانند سایر مناطق کشور برپا می‌شود، اما برخی از این آداب، خاص همین منطقه است. مردمان متدین این استان در روزهای آخر ماه شعبان با برپایی آیین‌های خاصی به پیشواز ضیافت الهی رمضان می‌روند. تعمیر و غبارروبی مساجد، اهدای فرش به مکان‌های مذهبی، کمک به نیازمندان، تهیه اقلام خوراکی برای سفره‌های افطار و سحر و خیرات دادن ازجمله برنامه‌های پیش از آغاز ماه مبارک رمضان در سیستان‌وبلوچستان است.
سحرخوانی از سنت‌های مهم و ماندگار منطقه سیستان است که براساس برخی از روایات موجود، آیین سحرخوانی و رمضان‌خوانی بیش از یک‌هزار سال پیش یعنی از اوایل اسلام، نزد ساکنان سیستان مرسوم بوده و به ماه میهمانی خدا در این خطه از ایران جلوه‌ای زیبا بخشیده است.