شهروند| شاید تا همین اواخر کمتر کسی خبر داشت که اوژن یونسکو رمان نوشته است؛ اما انتشار رمان گوشه‌نشین از این نویسنده باورها را در مورد توانایی‌های نویسندگی این نمایشنامه‌نویس بزرگ تغییر داد. این رمان که با ترجمه بهاره مرادی توسط نشر ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شده است، اول بار در سال ۱۹۷۳ چاپ شده و پیش از این به فارسی ترجمه نشده بود.
اوژن یونسکو نمایشنامه‌نویس شهیر فرانسوی است که عموما به خاطر نمایشنامه‌هایی چون آوازه‌خوان طاس یا کرگدن شناخته می‌شود. یونسکو را با سبک نوشتاری ابسورد معرفی می‌کنند اما وی خود معتقد به قلم‌زدن در چنین حال و هوایی نبوده است. گوشه‌نشین تنها رمانی است که از یونسکو منتشر شده و شخصیت اصلی‌اش معتقد است؛ ۳۵سالگی، وقت کنارکشیدن از زندگی است. به دست آوردن یک ارثیه ناگهانی این امکان را به قهرمان این رمان می‌دهد که شغل بی‌اهمیت و کسل‌کننده‌اش را در اداره‌ای گمنام رها کند. بنابراین دیگر کاری ندارد جز این‌که سعی کند از زندگی‌اش لذت ببرد. به این ترتیب، این شخصیت وارد روند آشنایی با تجربه مرگ می‌شود. شخصیت اصلی رمان گوشه‌نشین در جست‌وجوی فراموشی است و به زودی شاهد جنگی درونی در درون خود خواهد بود که شبیه به تجربه فلسفی پاسکال و گراند گینیول است.
این کتاب هم مانند نمایشنامه‌های یونسکو قابلیت نمایشی و تصویری دارد و در واقع داستان آدمی است که داستانی ندارد.