سیروس دین‌محمدی پیشکسوت استقلال

پیشکسوتان حق دارند از فوتبال زده شوند. شأن آنها بالاست و باید مورد احترام قرار بگیرند، اما این اتفاق در کمال تاسف رخ نمی‌دهد.
آنها بعد از دوران فوتبالی خود فراموش می‌شوند و برای کمتر کسی مهم است که شب و روز آنها چگونه می‌گذرد. همان‌طور که می‌دانید قرار بود در بازی استقلال - تراکتورسازی از من تجلیل شود. هماهنگی‌هایی جهت حضور در ورزشگاه انجام شد و مسئولان من را دعوت کردند تا به آزادی بیایم.
این اتفاق برایم جالب توجه بود چون مدت زمان زیادی بود که به ورزشگاه آزادی نرفته بودم، منتهی با اصرار دوستانی که خواستند از من تجلیل کنند آمدم تا خاطرات را زنده کنم و هواداران استقلال را ببینم. دوستان می‌خواستند از بنده تقدیر کنند اما ماموری که آن‌جا ایستاده بود یک رفتار زننده با من داشت و با لحن عجیبی از من درخواست آی‌دی کارت کرد.
من وقتی این بی‌احترامی ناراحت‌کننده را به خودم دیدم به آن دسته از پیشکسوتانی که فوتبال‌زده شده‌اند و دلگیر هستند، حق می‌دهم. من سال‌های‌ سال برای تراکتورسازی و استقلال بازی کردم.
50 تا 60 بازی تیم‌ ملی دارم. حتی اخیرا مربی باشگاه استقلال بودم. در اروپا فوتبال بازی کرده‌ام و افتخارات بسیار زیادی در کارنامه‌ام ثبت شده است. این را می‌گویم که بگویم امثال سیروس دین‌محمدی و پیشکسوتان فوتبال عشق کنار زمین ایستادن و عکس گرفتن مثل خیلی‌ها را ندارد.
اسم من و امثال من خودش شناسنامه‌ است. آن سربازی که این رفتار زننده را با بنده داشت، دو‌سال خدمت می‌کند و می‌رود پی زندگی خودش؛‌ منتهی بی‌احترامی که به من کردند را هیچ وقت فراموش نمی‌کنم. حداقل انتظار من این بود که شخصی را آن‌جا می‌گذاشتند تا پیشکسوتان را بشناسد و با توهین با آنها حرف نزند‍! دوستان به من زنگ زدند تا دوباره به ورزشگاه برگردم، اما حاضر نشدم این کار را انجام بدهم تا یادشان بماند باید با پیشکسوتان رفتار درستی داشته باشند.
برخی از این افرادی که با پیشکسوتان رفتاری زشت و زننده دارند، زمانی آرزو داشتند تا ما را از فاصله 100 متری یا حتی نزدیک‌تر ببینند. اما وقتی اتفاقات امروز را می‌بینم به‌خوبی متوجه می‌شوم که ورزشگاه جای پیشکسوتان نیست و آنها نباید هم به استادیوم‌ها بیایند.